Przejdź do głównej zawartości

Z głową w książkach

Szukaj na tym blogu

i takim ci ja mocarz...

w dniu marca 19, 2017

Pobierz link
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

[...]
I takim ci ja mocarz,
że kiedy słów nie trzeba,
nie umiem stworzyć nieba
miłością w oczach.

K. Baczyński "Pragnienia"

Pobierz link
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty

Książki

"Książki, powiedział mi kiedyś, gdy wyszedłem do niego na rusztowanie, to jedyny ratunek, żeby człowiek nie zapomniał, że jest człowiekiem. On w każdym razie nie mógłby bez książek żyć. Książki to także świat, i to świat, któr y człowiek sobie wybiera, a nie na który przychodzi." W. Myśliwski "Traktat o łuskaniu fasoli"

Agata Tuszyńska: "Bagaż osobisty po marcu"

BLIZNA "Bohaterką wszystkich moich książek jest pamięć . Wielu - przypadek rozumiany wedle Isaaca Singera jako maska na twarzy przeznaczenia." "W moich książkach używałam cudzej pamięci, by sztukować własną. Dotyczyło to głownie czasu wojny, przeżyć rodzinnych zamkniętych pieczęcią milczenia. Mama zataiła swoje żydowskie pochodzenie na lata. Nie chciała, abym rosła w poczuciu naznaczenia i lęku, z którymi sama nie potrafiła sobie poradzić. Powierzyła mi swój sekret dziewczynki z warszawskiego getto kryjówek po aryjskiej stronie, kiedy skończyłam dziewiętnaście lat. Długo nie wiedziałam, co zrobić z tą historią." "Opuszczali rodzinne miasto i ojczyznę. Wyjeżdżali z biletem w jedną stronę. Zaledwie dwadzieścia kilka lat po zagładzie sześciu milinów Żydów. Z dokumentem podróży, wedle którego nie byli już obywatelami Polski. Oni, których rodzice po okrucieństwach wojny wrócili do Polski jak do domu. Moi Niepożegnani." "Od domów polskich sąsia...

Mam na imię Maryte

Lekturę zaczynam najczęściej od tylnej okładki. Na nijakim tle biała data. 1946. I tu pierwsze moje tak. Zły czas... Personifikacje... Drugie tak. Nawet jeszcze głębsze. Powojenne Prusy - to już mniej. Określenie czasu, momentu, w którym poznamy tę krainę (czy może Krainę - to się zobaczy, czytając), przekreśla jednak wcześniejsze wahanie. Bo lubię powojenne klimaty. Bo odnajduję się w temacie zgubionej tożsamości. Książka trafia do mojej torby. Nie spodziewam się, że wkrótce trafi znacznie głębiej. Bo przeczytana, oddana, a we mnie wciąż tkwi. Teraz grzbiet własnej już odcina się bielą od innych, szczególnych dla mnie z różnych powodów książek. Przede mną ponowna lektura. Nie ukrywam, że kilka razy otwieram i zamykam książkę. Trudno mi się do niej zabrać. To, co pamiętam najbardziej, to jej klimat. Chłód. Zimno. Przenikające do głębi. Trudniej będzie zmierzyć się z nią zimą... O czym to książka? O kim? Mała Renata stanie się małą Maryte, ale zapewne przestanie ju...

Obsługiwane przez usługę Blogger